در سال های اخیر نقش و اهمیت دارایی های نامشهود هم زمان با افزایش سطح رقابت بین شرکت های خدماتی افزایش یافته است,یکی از دارایی های نامشهودی که مهم ترین عامل متمایزکننده یک شرکت و ایجاد مزیت رقابتی برای آن می باشد،برند است,در محیط به شدت رقابتی صنعت گردشگری،حفظ و توسعه سهم بازار،نتیجه عملکرد برند است,نظر به اهمیت نقش کارکنان در انتقال پیمان برند شرکت به مشتریان،به ویژه در شرکت های خدماتی،این پژوهش در صدد درک اهمیت فرایند سیستم مدیریت برند و بررسی تأثیر آن بر عملکرد برند در سطح کارکنان و همچنین بررسی تأثیرات میانجی هویت،تعهد و وفاداری به برند به صورت تجربی است,جامعه آماری این پژوهش کارکنان شرکت های خدمات مسافرتی و گردشگری شهر تهران می باشد و برای به دست آوردن حجم نمونه از روش نمونه گیری در دسترس و فرمول کوکران استفاده شده است,در این تحقیق برای گردآوری اطلاعات،روش کتابخانه ای و میدانی به کار گرفته شد,تحقیق حاضر بر اساس هدف یک تحقیق کاربردی و همچنین بر اساس تحلیل داده ها،از نوع تحقیقات توصیفی و همبستگی می باشد,برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه از تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد,نتایج به دست آمده از پژوهش نشان می دهد که سیستم مدیریت برند به طور مستقیم تأثیر معناداری بر عملکرد برند در سطح کارکنان ندارد,در حالی که سیستم مدیریت برند به صورت غیرمستقیم و از طریق هویت،تعهد و وفاداری به برند بر عملکرد برند در سطح کارکنان تأثیرگذار است,

تأثیر بازاریابی از طریق رسانه های اجتماعی بر رونق کسب و کار ها بر کسی پوشیده نیست. رسالت اصلی رسانه های اجتماعی به عنوان ابزاری قدرتمند، جستجوی بازار است. از این رو شرکت ها قادرند که مشتری های مورد نظرشان را از طریق کاربران خود، مطابق با درخواست کالاهای جدید از طریق سیستم آمارگیری، انتخاب کنند. از این رو هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل مؤثر بر بازاریابی رسانه های اجتماعی در توسعه پایدار کسب و کارهای گردشگری برای مطالعه ی موردی شرکت های خدمات مسافرتی و گردشگری شهر تهران با استفاده از رویکرد نگاشت شناختی فازی می باشد. پژوهش توصیفی پیمایشی است. 43 نفر از کارمندان آژانس های خدماتی مسافرتی و گردشگری در شهر تهران، به صورت غیر تصادفی انتخاب و مصاحبه شدند. داده ها و سناریوها با استفاده از تکنیک نگاشت شناختی فازی تحلیل و مدل پژوهش با استفاده از تحلیل شبکه های اجتماعی طراحی شدند. در این راستا، عوامل متعددی دخیل هستند که از این میان عوامل استفاده از دانش و نیروی تخصصی، ارتباط بلندمدت با گردشگران و مخاطب شناسی رسانه های اجتماعی به ترتیب بیشترین اهمیت را داشتند؛ زیرا از مرکزیت بیشتری برخوردار بودند. در نهایت با استناد به نتایج به دست آمده پیشنهاداتی ارائه شد.

امروزه رسانه های اجتماعی تحول عظیمی در عرصه کسب و کار ایجاد کرده اند. این رسانه ها نه تنها در دنیای مجازی مشتریان زیادی را به خود جذب کرده و جانی تازه به صنایع و محصولات بخشیده اند، بلکه مکانی برای مکانی برای روابط جمعی و فعالیت های بازاریابی شرکت نیز هستند. از سوی دیگر، مسئولیت اجتماعی شرکت ها، در سال های اخیر، همگام با توسعه های اجتماعی، سیاسی و محیط کسب و کار تکامل یافته و از سوی شرکت ها مورد توجه قرار گرفته است. کارکرد درونی مسئولیت اجتماعی می تواند منجر به بهبود جایگاه شرکت و در نهایت افزایش سودآوری و سرانجام بقای بلندمدت آنان گردد. بنابراین هدف از این پژوهش مطالعه و بررسی تأثیر رسانه اجتماعی، شفافیت و مسئولیت اجتماعی بر عملکرد با تبیین نقش میانجی برند پایدار است. جامعه آماری این پژوهش مدیران شرکت های خدمات مسافرتی و گردشگری شهر تهران می باشد و برای به دست آوردن حجم نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول کوکران استفاده شده است. در این تحقیق برای گردآوری اطلاعات، روش کتابخانه ای و میدانی به کار گرفته شده است. تحقیق حاضر بر اساس هدف یک تحقیق کاربردی و همچنین بر اساس چگونگی به دست آوردن داده های مورد نیاز، از نوع تحقیقات توصیفی و همبستگی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه از تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان می دهد که رسانه های اجتماعی، شفافیت و مسئولیت اجتماعی از طریق برند پایدار بر عملکرد تجاری تأثیر معناداری دارند. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که تأثیر میانجی برند پایدار نیز معنادار می باشد.

مقدمه: نظر به اینکه سیستم آموزشی فعلی جهت دانشجویان گروه پزشکی به نحوی است که دانشجویان بیشتر زمان آموزش خود را در چارچوب برنامه های رسمی محدود به شرایط تصنعی و کلاسیک طی می کنند، در نتیجه میزان رضایت از کیفیت آموزش به روش موجود و کاربرد آموخته ها در شرایط واقعی نیاز به بررسی و حتی تغییر در رویکرد حاضر دارد.مرور مطالعات: با مطالعه تاریخچه خدمات و آموزش جامعه نگر و جامعه محور در می یابیم که حدود یک قرن پیش به صورت service learning ارایه خدمات و آموزش به فراگیران همزمان در بستر جامعه انجام می پذیرفت. از اوایل 1900 تاکنون، آموزش دهندگان متوجه اهمیت ارتباط خدمات با اهداف آموزش شده اند و درطی قرن از 1960 تا 1970 در نتیجه S.L گذشته این مفهوم در آموزش جایگاه خود را حفظ کرده است. اغلب برنامه های فعالیت دانشجویان در جامعه در راستای اهداف آموزش توسعه یافت. این S.L اساس اعتقاد و مشابه نگرش ساختار گراهاست که معتقدند تولید و ساخت دانش در افراد از دانش و تجربیات پایه و مقدماتی شروع می شود بطرف فرایند یادگیری، تفسیر و بحث پیرامون اطلاعات جدید در زمینه اجتماع و محیط فردی پیش می رود. در حقیقت مفهوم یادگیری دو طرفه اساس و وجه تمایز تجربه ناشی از آموزش به روش دانشجویان به اهداف آموزشی دروس خود با مشارکت در برنامه های ارایه خدمت در شرایط واقعی دست می یابند و جامعه نیز مستقیما از آن بهره مند می شود. در این روش هم فراگیر و هم جامعه بهره مند می شوند. و فراگیران فعالانه به تولید محصول و خدمت مرتبط با اهداف آموزش می پردازند. با توسعه نگرشها، باورها و رفتارها در ارتباط با جامعه، شهروندانی مطلع و نیروی کار تولیدی تربیت می کنند. در این روش اساس کار دریافت باز خورد از جامعه و مدرسان است که به فراگیران فرصت می دهد دانش جدید خود را با دیگران مطرح کند و آموخته های خود را برای دیگران معنی دار کنند.بحث: در آموزش سنتی مردم بر خدماتی که دریافت میکنند، هیچ گونه کنترلی ندارند، فراگیران نیز قدرت مداخله و کاربرد آموخته های خود را ندارند ولی در این آموزش، تمام ابعاد نیازهای مردم دیده می شود و فراگیران با مشارکت مردم روی نیازها کار می کنند، مردم بر ارایه خدمات نظارت دراند. انریش می گوید: یادگیری فراگیران از طریق خواندن کتابهای قطور در اطاقهای در بسته ایجاد نمی شود، بلکه باید درهای پنجره ها را باز کرد و به دنبال تجربه بود. در نهایت به کمک SL فرصتی برای آزمون مسوولیت پذیری، تبدیل شدن به یک شهروند خوب را برای فراگیران در حین دستیابی به اهداف آموزش و ارایه خدمت به مردم ایجاد نماییم.

از دیرباز مطالعه محدودیت ها در زمینه فراغت مطرح بوده است، ولی اخیراً تحقیقات دانشگاهی که به بررسی این محدودیت ها در حوزه گردشگری و معلولان می پردازند، رو به فزونی است. اگر چه با وجود این رشد، تحقیقات صرفاً به شناسایی و تبیین موانع و محدودیت ها پرداخته اند؛ لذا، برخلاف تحقیقات مشابه داخلی، تحقیق حاضر با رویکردی متفاوت سعی دارد تا موضوع را از زاویه دیگری بررسی نموده و تأثیر این محدودیت ها را در جامعه هدف مورد بررسی قرار دهد؛ لذا با اقتباس از تحقیق لی و همکاران (2012)، هدف اصلی این تحقیق مطالعه تأثیر محدودیت ها و موانع ادراک شده گردشگری بر تمایل معلولان جسمی شهر تهران به گردشگری با رویکرد نظریه درماندگی سلیگمن است. تحقیق پیش رو از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و با رویکرد توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی است. داده های موردنیاز از طریق پیمایش و با ابزار پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. جامعه آماری پژوهش کلیه معلولین جسمی حرکتی، ضایعه نخاعی و جانبازان در شهر تهران بودند و با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 383 نفر انتخاب شدند. نتایج پژوهش نشان داد محدودیت های گردشگری ادراک شده از سوی افراد معلول، تمایل آنان به گردشگری را تحت تأثیر قرار می دهد. از سوی دیگر، این محدودیت ها بر درماندگی آموخته شده آن ها تأثیر مثبت دارد. و نهایتا اینکه درماندگی آموخته شده از سوی افراد معلول، تمایل آنان را به گردشگری تحت تأثیر قرار می دهد. نتایج پژوهش حاضر می تواند از سوی نهادهای مربوطه همچون شهرداری ها و سازمان های مسئول در حوزه مدیریت شهری و نیز نهادهای متولی امور معلولین، مورد بهره برداری قرار گیرد.